Robbert was genomineerd voor de award Beste Mannelijke bijrol in musical de Marathon.
Helaas ging hij niet met de award naar huis. Maar hij was vereerd met de nomatie. Zoals hij het benoemde in zijn twitter bericht
0 Comments
19 maart was de premiere van de Marathon. Musicalsites schreef een verslag.
klik hier Musicalsites heeft Robbert nog kunnen interviewen over de laatste shows bij The bodyguard.
Klik hier onder de link aan om het te kunnen lezen musicalsites.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=5759%3Alaatste-show-voor-bodyguard-robbert-van-den-bergh&catid=42&Itemid=116 Nederland leerde Robbert van den Bergh kennen als Nick Massi in Jersey Boys. Nu is hij terug in het Beatrix Theater Utrecht als Ray Court in The Bodyguard. Maar zo nu en dan trekt ook Van den Bergh de leren jas aan en schittert hij als ‘the bodyguard’ zelf: Frank Farmer. “In principe dubbelen Miro Kloosterman, Mark van Eeuwen en Dave Mantel de rol van Frank in The Bodyguard. Er zijn echter altijd wel dagen dat één van deze mannen niet kan en dan schuif ik, als understudy van Frank Farmer, door. Bij de audities heb ik tegenspel gegeven aan alle vrouwen die auditeerden voor de rollen van Rachel en Nicki Marron. Kort daarna kreeg ik al vrij snel een aanbod voor de rol van Ray Court en als understudy Frank Farmer. Dat was mooi, maar ik wilde eerst door blijven auditeren voor de rol van Frank als eerste cast. In de finale ronde hebben ze uiteindelijk gekozen voor anderen. Maar goed, zo nu en dan mag ik toch op als Frank en dat is enorm fijn. Ray Court is ook een leuke rol, maar het zijn uiteindelijk slechts vier scenes die je speelt. Daar heb ik overigens – vind ik zelf tenminste – iets heel leuks van gemaakt! Onze hele voorstelling vind ik onwijs geslaagd. Als je kijkt naar The Bodyguard in Engeland of Duitsland is alles veel serieuzer van toon. Alle mannenrollen zijn bijvoorbeeld stoer ingevuld. Allemaal grote, stoere mannen in donkere pakken. Ook de rol van Ray Court wordt daar neergezet als een stoere FBI-agent. Onze regisseuse Carline Brouwer is echter heel goed in het aanbrengen van verschillende kleuren in een voorstelling. Dat hebben we hier met de Nederlandse versie dan ook gedaan. Iedere rol heeft een eigen kleur gekregen. Dat maakt de voorstelling leuker en spannender om naar te kijken. Toen ik laatst een showwatch had, merkte ik pas hoe goed onze show eigenlijk werkt. De snelheid, de kleur, de spanning en de humor wisselen elkaar zo goed af. Ik was trots.” ,,Ik denk dat ik de hele voorstelling van The Bodyguard kan opvoeren in mijn eentje.’’ “Het coveren van andere rollen, naast die van mijzelf, heeft mij altijd goed gelegen. Ik ben een soort wandelende encyclopedie. Teksten onthoud ik sowieso makkelijk en ik denk dat ik letterlijk de hele voorstelling van The Bodyguard kan opvoeren in mijn eentje. Het schakelen tussen rollen is ook gewoon mijn werk. Wat het leuk maakt, is dat je iets kunt overnemen van een andere rol. Ik kijk bijvoorbeeld heel goed naar wat de oorspronkelijke acteur doet en daar probeer ik dan ook iets van over te nemen wanneer ik die rol speel. Ik weet nog heel goed dat ik tijdens Moeder, Ik Wil Bij De Revue op moest als Gerrit van Woerkom (de rol van Hugo Haenen) en dat Christanne de Bruijn tegen mij zei dat ik écht op Hugo leek als ik speelde. Natuurlijk maak je de rol ook eigen hoor, maar het maken van die transformatie door goed naar anderen te kijken is heel interessant. Voor de rol van Nick Massi in Jersey Boys heb ik veel gekeken naar de televisieserie The Sopranos. In die serie zit zo’n zwijgzame rechterhand van de grote maffiabaas, een beetje als Nick Massi. Dat vond ik een tof karakter, want zo zag ik Nick Massi ook als ik het script van Jersey Boys las. Dat heb ik toen als startpunt genomen bij mijn invulling van de rol tijdens de repetities. In het begin kopieer ik hem bijna letterlijk en naar mate het repetitieproces vordert, verzwakt dat en leg je een stukje van jezelf in de rol.” ,,Ik heb nog heel lang getwijfeld om langer te blijven bij Soldaat van Oranje.” “Ik zie Soldaat van Oranje – De Musical als mijn doorbraak. Ik was al bijna acht jaar bezig, had al een hoop gedaan, maar nog nooit een eerste cast rol gespeeld, zoals bij Soldaat. Wel had ik daarvoor al vaak in de finals gestaan van audities, maar werd het dan telkens nét niet. Dat is soms best frustrerend. Wanneer zou ik die kans gaan krijgen? Na de musical Petticoat ging ik De Producers van Mark Vijn Theaterproducties doen. Ik had die voorstelling ooit al gezien op Broadway en vond dat écht een van de beste shows ooit. Ik zat derde balkon boven met amper beenruimte, maar had nog nooit zoiets leuks gezien. Het was zo grappig, zo grof en zó goed. Heel erg Amerikaans-Joodse humor, dus misschien is dat ook wel een van de redenen geweest dat het niet echt werkte hier in Nederland. Maar de voorstelling zelf is te gek, dus toen dat kwam, ben ik daar meteen voor gaan auditeren. Wel had ik bedacht dat het de laatste musical zou zijn die ik zou doen. Alles liep natuurlijk anders, want De Producers ging failliet. Soldaat kwam op mijn pad en na het auditieproces stond ik uiteindelijk in de voorstelling in de rol van Anton en understudy (en later alternate) Erik Hazelhoff. Dat was voor het eerst dat ik écht een grote rol mocht spelen. Het was een stukje waardering voor wat ik kan. Dat had ik echt even nodig, denk ik. Als collega’s continu tegen je zeggen dat je goed bent in wat je doet, maar je krijgt nooit de waardering ervoor in de vorm van een grote rol, dan is het soms lastig om in jezelf te blijven geloven. Regisseur Theu Boermans heeft me daar ook ontzettend in geholpen. Als iemand van dat kaliber in je gelooft en die waardering ook uitspreekt, doet dat wat met je. Ik heb nog heel lang getwijfeld om langer te blijven bij Soldaat van Oranje. Misschien kon ik namelijk wel definitief doorgroeien naar de rol van Erik Hazelhoff. Maar Anne Lamsvelt, die op dat moment de rol van Ada speelde, vroeg mij kritisch wat ik daar voor mezelf nog uit dacht te gaan halen. Het publiek ziet me wel, maar commercieel gezien was Jersey Boys een uitstekende kans. Mijn eerste grote rol in dienst van Stage Entertainment en achteraf een van de leukste shows die ik heb gedaan tot nu toe.” ,,Voorlopig stop ik met musical.’’ “Na het succes van Soldaat van Oranje – De Musical en Jersey Boys hoop je natuurlijk dat je carrière blijft groeien. Maar dat is helaas niet altijd zo. Er volgde een ´kleinere´ rol in Moeder Ik Wil Bij De Revue en nu Ray Court in The Bodyguard. Dat is het lastige van het vak. Je bent nooit zeker van een stijgende lijn in je carrière of überhaupt garantie van werk. Bijna twaalf jaar lang ben ik aan één stuk door aan het werk geweest en eind juni ga ik voor het eerst in mijn carrière de flex in. Dat is wel een lastige situatie en dat zet mij aan het denken. Wat wil ik nou eigenlijk precies? Wat wil ik zélf graag? Acteren is altijd mijn passie geweest. Dat is denk ik ook waar ik goed in ben en dat wil ik de komende tijd veel meer gaan doen. Deze nieuwe situatie biedt daar misschien ook wel gedwongen de kansen toe. Met alles wat er is gebeurd en nog staat te gebeuren, heeft het me doen besluiten om na The Bodyguardvoorlopig te stoppen met musical. Ik wil me gaan focussen op mijn eigen carrière. Zeker in het klimaat waar we vandaag de dag in verkeren, draait het ontzettend om je naam. Ik heb de ambitie om meer te gaan presenteren. Dat vind ik leuk om te doen en daar hoop ik mee verder te kunnen. Het is lastig, maar ik moet nu geloven in mezelf en mijn eigen talent. Het risico durven nemen om puur voor het acteren te gaan. En wie weet wat er in de toekomst nog qua musical op mijn pad komt.”
Volgende week komt het uitgebreide interview online dat Dennis Piek voerde met Robbert van den Bergh. In deze door jullie samengestelde Q&A krijg je alvast een voorproefje.
Wat was de eerste musical die je zag? “Miss Saigon, samen met mijn oma. Dat was een fantastische ervaring.” Wat is je favoriete musical? “Ik denk The Producers. Ik heb veel mooie musicals gezien, maar The Producers op Broadway was écht te gek. Aida vind ik ook fantastisch trouwens, net als Soldaat van Oranje – De Musical. Maar als ik moet kiezen, kies ikThe Producers.’’ Nooit meer zingen, nooit meer dansen of nooit meer acteren? “Dansen. Haha, wauw dat zei ik iets te snel! Ik heb gedurende mijn carrière heel veel mogen dansen, maar nu ik de focus meer wil gaan leggen op acteren, is dansen een logische keuze om te laten vallen.” Een vaste productie of reizen? “Beide. Het leuke aan een vaste productie is dat je daarnaast meer een privéleven overhoudt. Als ik naar het Beatrix Theater ga voor The Bodyguard, hoef ik pas rond een uur of zes in het theater te zijn. Het voelt daardoor wel wat meer als werk. Je ziet je collega’s bij wijze van spreken pas als je op het toneel staat. Een reizende productie is veel gezelliger, maar wel belastend. Als je bijvoorbeeld naar Groningen moet om te spelen, ben je om twee uur s ‘middags al op het Museumplein in Amsterdam om te verzamelen. Het leuke daarvan is echter weer dat je soms na de voorstelling in huisjes blijft overnachten. Dat is met collega’s ontzettend gezellig. Ik denk dat de afwisseling van vaste en reizende producties perfect is.” Als je één rol of productie opnieuw zou mogen spelen, welke zou dat dan zijn? “Erik Hazelhoff in Soldaat van Oranje – De Musical. Zonder twijfel! Geef mij een middag en ik zou het zo weer kunnen spelen, denk ik.” Welke vrouwenrol in een musical zou jij stiekem heel graag wel willen spelen? “Ik vind Aida een hele mooie vrouwenrol. Het is mooi als een rol conflict heeft, dat maakt het interessant om te spelen. Ik zit écht te wachten tot ze Aida weer terugbrengen naar Nederland. Ik denk ook dat de fans daar op zitten te wachten.” Als je qua stemgeluid zou moeten ruilen met een andere Nederlandse musicalacteur, wie zou dat dan zijn? “De eerste die in me opkomt is René van Kooten. René kan alles wel zingen. Zijn eindnummer in Aspects of Loveis ongelofelijk knap! Hij hield zijn laatste noot zó lang aan, echt kippenvel!” Heb je bepaalde rituelen, gewoontes of andere eigenaardigheden voordat je opgaat? “Niets eigenlijk. Ik merk dat ik het fijn vind om een half uur voordat de show begint helemaal klaar te zijn, maar dat gebeurt in de praktijk eigenlijk nooit. Dan zou je bij wijze van spreken met je kostuum aan nog even kunnen chillen. Meestal ren ik echter tien minuten voor de voorstelling pas naar beneden om mijn zender om te doen en mijn kostuum aan te trekken.” Geen acteur, dan… “Ik heb op zich wel veel interesses. Mijn vader werkt in de textielbranche, dus dat heb ik van kleins af aan wel interessant gevonden. Wat mij ook wel heel leuk lijkt, is om zo’n vervallen huis op te kopen en te renoveren. Het dan prachtig inrichten en het daarna weer doorverkopen of verhuren. Dat lijkt me fantastisch!” Broadway of West-End? “Om te werken denk ik dat West-End realistischer is. Puur vanuit praktische overwegingen. Ik geloof er ook in dat als ik er meer tijd in zou investeren, het misschien nog wel zou lukken om daar te werken. Voor mijn opleiding ben ik ooit met vijf anderen naar Londen gegaan. Dat was samen met onder anderen William Spaaij en Anouk Maas. We waren uitgekozen om daar een tijd te studeren. Dat was te gek! Ik heb me daar toen nog aangemeld voor de volledige opleiding, maar dan had ik helemaal opnieuw moeten beginnen met studeren. Ik had net drie jaar op school gezeten, dus daar had ik niet zo veel zin in. Daar heb ik eeuwig spijt van overigens. Het is echt het ‘wat als’-moment geweest in mijn leven. Wat als ik daar wel was gebleven? Hoe was mijn carrière dan gelopen? Wie weet, het kan altijd nog. Als acteur ben je nooit te oud.” Van wie zou jij graag meer te weten willen komen middels een Q&A? Of heb jij zelf vragen? Laat het ons weten via social media! Facebook: http://www.facebook.com/Musical20 Instagram: http://www.instagram.com/musical2.0/ Twitter: http://twitter.com/musical_20/ Met Dank aan de medewerking van Dennis Piek
Hier de foto's van Tim zijn instagram : Hier de foto van Dieter zijn instagram: Hier de foto's van Robbert zijn instagram: Vandaag eindelijk Robbert mogen bewonderen in The Bodyguard. Aangezien het niet een eigen reisje was maar georganiseerd zat er een bezoek bij de AU helaas niet in. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik had totaal geen idee wat de rollen van Robbert in zouden houden en ben dan ook compleet verrast. Wel wennen Robbert met lang haar, maar dat wen proces was zo voorbij, het kleine lachje dat werd geven in de eerste scene als Ray Court deed mij een grijns op toveren en die is niet meer weggegaan. Gelukkig het vertrouwde petje bij Robbert bij een aantal andere scene gaf mij de vertrouwde Robbert in beeld. Heerlijk om te zien. Betreft de Musical ben ik sprakeloos. Kan het nauwelijks omschrijven. Alle emoties zitten erin en die heb ik ook echt gevoeld. De schrik zat er soms goed in. (ik ga niet teveel verklappen) Deze show werd de Rol van Frank Farmer gespeeld door Dave Mantel. In het laatste stukje van de show ging eens de schermen uit en renden de Stalker van het toneel. Wat gebeurde er, het enige wat we te horen kregen dat we even geduld moesten hebben. Meer niet. Nou veel rumoer en onrust in de zaal. na 20 minuten kwam Patrick Martens (Sy Spector) op en vertelde dat Romy Monteiro een ongeluk had gehad achter de schermen en niet verder kon spelen en dat US Samantha Klots voor de allereerste keer op zou gaan als Rachel Marron. Nou Romy is geweldig maar zij doet ook niet onder. Geweldige US. De show was dus later afgelopen maar door de première van Samantha werd het slotapplaus intens beleefd. Zowel door de spelers als publiek. Ik heb alleen maar op Robbert gelet en wat maakte hij er een feest van nog steeds zat mijn grijns er en zal ik ook wel even blijven. Snel ga ik weer en wie weet als Robbert op mag gaan als Frank Farmer.
|
Categoriën
All
Archief
January 2018
SchrijversRobbert |